Ben yalnızlığı sevmedim aslında, o yüzden onu sevdim. Tek başıma olmaktan sıkıldım belki de. Sana her gece iyi geceler diyecek birisi olmasını sevdim. Her dakika mesaj atmasını, merak etmesini sevdim: ama onu sevmedim. “o” fikrini sevdim ben. Hiç bir zaman içimden gelerek “seni seviyorum” demedim. Bir oyun oynadım, yalan söyledim. Aklımdaki ilişkiyi düşledim onun bedeninde. Ama anladım ki, oyunu kaybetmişim. Oyunu kaybettim ama sonunda, yine yalnızım. En azından kimseyi kandırmıyorum, ne onu ne de beni.
Ben yalnızlığı sevmişim, onsuzluğu.
Kadınlardaki bu dengesizlik kabul edilebilir türden bir davranış değil.
YanıtlaSildengesiz gibi mi görünüyroum oradan bakınca
YanıtlaSilbir insan bunu hak edecek bir çok sey yaptı zaten 5 sene yaptıkları için dediklerim az bile kalmış .. diye düşünoyurm
YanıtlaSilMevzunun asıl kısımı daha can alıcı diyorsun yani ama özet farklı yansıtmış.
YanıtlaSilBiraz farklı anlatılmış evet haklısın ama herşey çok farklı
YanıtlaSil